Het kost mij wat overredingskracht maar finaal rijden we toch richting Zeeland en wat ik de eenvoudigste tocht der Lage Landen noem, bij de Vrolijke Tippelaars in Vlissingen. Ik vestig meteen een nieuw record, zal vandaag niet minder dan 6 helpers van de club tegenkomen, raakte de vorige jaren niet voorbij drie à vier. Bekende wandelaars kwam ik er de vorige jaren nauwelijks tegen en ook dit is even anders vandaag. Op de betaalparking staan Luc & Lut, uitgebreid tot trio met een charmante wandelaarster vandaag. Wij stappen hier één keer per zomer, zeggen ze. Linda’s vertrouwen groeit. Voor 8 € staat ons karretje een dagje veilig. Thuiswandelaar Okke zal ons later een gratis parkeerruimte aanwijzen. Ook Jannie en Wim tekenen present, de immer lachende Stroboeren uit Bergen-op-Zoom. Tja, ook hier voelen we ons dus al thuis !
Okke neemt ons op sleeptouw. Hij loopt de twintig vanwege een feestje in de namiddag, wij gaan natuurlijk voor de volle 30 km. We wandelen langs leuke schelpenpaadjes door het park en zijn waterpartijen. Mogen dan de eerste reeks trappen verorberen tot hoog boven de Scheldemonding. De duinen komen eerst aan bod dit jaar. Bij Dishoek genieten we van prachtige vergezichten, zowel over de bewolkte wat mistige zee als over vele kampeerterreinen en het polder binnenland. Heel in de verte de imposante kerktoren van Arnemuiden, waarvan ik dacht dat het Middelburg was. We verlaten de zeebries voor een grasvlakte en paden door een bosstrook. Dan komen de duinen weer aan bod. Tegelpaden, trappen, stevig klimmende of dalende schelpenpaden. Berggeit Linda is ons de baas, de mannelijke kilo’s zeulen achter haar aan over het pittige parkoers. Para-gliders hebben de ideale weersomstandigheden om langs de zandbergen te zoeven. We komen terug bij het strand, gaan trapperig de dijk over naar de eerste rustpost …. Wandelcafé De Fiets in Zoutelande! Stoutmoedige mussen houden op het terras ‘bal populaire’ en laten op de rugleuningen van de zetels hun handtekeningen achter. Onachtzame wandelaars zullen met bevlekte kledij verder moeten.
We nemen afscheid van Okke en stappen langs de mooie dorpskerk verder, even langs de steenweg ook. Dan gaan we het fietspad op, dat we inderdaad met vele tweewielers delen. Der Deutsche Sprache is hier ruim aanwezig, doch vriendschappelijk deze keer. Zoals Okke ons voorspeld had kom de zon vanachter het wolkendek piepen. Kan pas bij aftrekkend water, wist onze gids te vertellen en gelijk had ie. We zetten er stevig de pas in tot een grote kreek en monumentale vuurtoren. Moeten traditiegetrouw een ruime boog maken om Westkapelle over rode klinkerpaadjes. Het is minder boeiend en duurt dus relatief wat langer tot we de grote rust in het museum bereiken. Hebben 16 km op de teller staan. Tijd voor koffie en een boterham.
Bij de kibbelingboer staat een te lange rij, wij lopen door, weer meteen een trap op tot dijk. Kunnen genieten van een oldtimer happening met opvallend veel Fiat500. Voorbij de tank uit WOII stappen we het strand op … zullen er pas 13 km later weer afkomen ! Waar mogelijk stappen we over ‘lattekes’ door het losse zand. Kiezen echter zoveel mogelijk voor het natte goedje bij de aftrekkende zee. Moeten ons daarbij talloze keren door houten staketsels wurmen, sommige rijen wit van het zeezout, andere begroeit met felgroene mossen of minuscule fossielen. Het is stralend weer, een zacht briesje streelt onze wangen. Wij beleven nog maar eens een zomers hoogdag. Lopen de dijk van Zoutelande voorbij en besluiten te pauzeren in de Zeeuwse Riviera, één van de vele paviljoenen langs het water. Kunnen er genieten van een heerlijk koele Duvel. L & L lopen ons, net als andere wandelaars voorbij tot de stopplaats van de summiere routebeschrijving. Tja, wij hadden eerder dorst !
We blijven het strand volgen. Lopen parallel de hoge duinen met hun frêle groen van helmgras, het is een prachtig gezicht. Op zee glijden kustvaarders haast geluidloos voorbij. Al is het zand baggeren dan vermoeiend, wij genieten met zonrode koppies van deze prachtige tocht. De skyline van het Vlissingse Boulevard doemt voor ons op. Zoals elk jaar loop ik de verkeerde straat in richting finish. Wordt door Luk terug gefloten. We gaan een terrasje doen bij de kanovijver midden het Limburgse taaltje van Eureka Bilzen. Komt Milleke Mol ons vervoegen. Ook hij wou weleens wat anders, is zeer te spreken over deze tocht. Over rustige autobanen rijden we vrolijk naar huis terug. Lindake heeft er weer een mooie tocht bij op haar palmares staan.
FOTOREEKS
https://picasaweb.google.com/102282674505838562948/17082013Vlissingen