Al ligt de startzaal slechts 2500 meter van het echtelijk dak, toch zijn we om 06:00 al op pad door de stille Hemiksemse straten. Ik wil perse de 50 km van de Rupelstreek lopen vandaag en Linda kan al evenmin aan de verleiding weerstaan.
In Schelle zien we nog net Annie & Willy vertrekken, verder is het er erg rustig. We krijgen nummers 72 & 73 toegewezen, lijkt ons een goede opkomst voor deze lange afstand. Deinze is ook vertegenwoordigd met Katty & Hans, dit jaar van alle markten thuis. De eerste etappe stuurt ons langs die mooie kerk van Schelle. Vervolgens het dijkje van de Vliet op, zodat we een glimp van het St-Bernardusklooster kunnen opvangen. Rudy stoomt ons voorbij. Hij komt uitlopen van de 100 km in Doornik. Doet er dunnetjes een 50 km bovenop. Gene gewone diene kerel ! De Schelde staat op zijn laagste punt. Wij verlaten de waterkant voor een fietspad langs talrijke populieren onderaf. Gaan wat keren en draaien langs Interescaut, Laarhof en Tolhuis. De ellenlange Tolhuisstraat zet ons af bij de eerste rustpost, het schooltje in de Heidestraat. Tijd voor een koffietje en een pistolet.
We lopen nu een lokale lus die naar Niel voert. Er heeft een garageverkoop plaats en ziet er ‘zwart’ van het volk. Natuur, dat willen wij en we worden op onze wenken bediend. De Scheldedijk komt er nauwelijks aan te pas. We blijven lekker onderaf lopen langs weilanden en vooral het prachtige natte, beboste gebied, Broeklei genaamd. Heerlijk kuieren is het hier. Om terug in de Heidestraat te geraken moeten we wat straatjes lopen, het deert ons niet. Bij de rust komen we Jefke tegen die zich beperkt tot 28 km. Moeder is ernstig ziek, hij komt gewoon even de zinnen verzetten. Ik heb intussen hinder in het linker bovenbeen, maak mij een beetje zorgen.
Maar we lopen door. Langs wijkjes en paardenweiden richting d’A Statie in Niel. Even verder wachten die prachtige Nielse visputten. Het wordt uitgebreid heerlijk genieten van waterpartijen, bosstroken, rietkragen en heerlijke wandelpaden. We verlaten het domein weer bij de spoorbaan, gaan een parallel graspad op tot een eenzame bakstenen schoorsteen. Door de Matenstraat en een patattenveld bereiken we de rustpost van Koekhoekhoeve, hebben er 22 km opzitten. Ik maak mij intussen steeds meer zorgen over mijn been, een zalfje zal soelaas moeten brengen.
We vervolgen onze weg langs de kapel van OLV Middelares en door de Aartselaarse wijk Koekoek tot de A12. Aan zijn overkant wacht de s’Herenbaan. Deze etappe wordt verhard met fietspaden, voetwegen, zelfs een strook kassei bij Kleine Steylen. Ik tsjok achter Linda aan tot het park van Boom. Denk stilaan aan opgeven, de pijn in het been is moeilijk te harden. Toch draai ik de 50 km op bij de splitsing met de 35 km. Bedenkt plots dat ik een pilletje Ibuprofen bij de hand heb. Op hoop van zegen ! We mogen nu genieten van De Schorre, die we langs de Deltaweide binnen lopen. Een pittige afdaling, de klassieke vlonderpaden, een ommetje langs de vijvers. Voorbij het ‘apekot’ gaan we nog eens pittig klimmen. De pauze is voorzien bij een visvijver. Er zijn nog 7 stappers achter jullie, zegt de helper van dienst als hij mij 2 repen Mars overhandigd. Het moet gezegd, voor drie eurootjes inschrijfgeld krijgen we zes versnaperingen en een t-shirt. Wie doet wsv Schelle dit na ?
De pijn in mijn been is intussen haast volledig verdwenen, ik kan normaal lopen. Ben blij ‘op slecht karakter’ te hebben doorgezet. Langs de Boomse Kerkhofstraat gaat het nu naar Bos N en zijn leuke paadjes langs glimmende berken. Even verder komt het park van Boom zeer uitgebreid aan bod. We pikken er opnieuw de 35 km op. Terug aan de overkant van de A12 stuurt een braakliggend terrein ons naar Waterfront. De bakstenen schouw komt in zicht, maar dan ontbindt de parkoersmeester zijn duivels. We lopen terug weg van de rustpost, duiken een berkenbos in dat overgaat in een heuse brousse. Pittige hellingetjes en dito afdalingen worden ons deel. Een viertal Nederlandse dames hebben het er moeilijk mee. Ze schuifelen huiverig voetje voor voetje de zandbergjes af. Niet doen, zeg ik, gewoon naar beneden lopen. Linda geeft prompt het voorbeeld hoe het moet en ik volg gezwind. Lekker technisch dit en ons onbekend terrein. Met een blik op de klok lopen we terug wijk Koekoek in. Deden 1:45 minuten over 8 km – Schelse kilometers?
Maar geen paniek, we zijn nog met zo’n 10-tal wandelaars van de 50 km samen. Moeten een extraatje lopen langs de KMO-zone van de Brandekensweg en gaan dan met de ganse groep over een fietspad door het maïs tot de bebouwing van Schelle. Gaan opnieuw onze eigen gang lang Den Hooghen Weg tot de Zinkval en Vluchtenberg. Bij een hoeve ligt onze laatste rustpost. We krijgen er een ijsje aangeboden en keuvelen wat bij met Marleen & Mark. Leentje is aan haar eerste 50 km bezig en oogt nog echt fris. Goed zo ! We volgen hen richting Helstraat en die prachtige Cleydaellaan. De parkoersbouwer haalt nog eens alles uit de kast. We mogen uitgebreid genieten van het gelijknamige bos alvorens terug de Zinkval op te zoeken. En dan komt het orgelpunt. We wandelen over een grasdijk hoog en droog boven de diep ingebedde Vliet, heerlijk mee kronkelend met zijn brede meanders. Het is al over zessen als we de finish bereiken. Linda dolt er wat met de parkoersbouwer - of ie het elastiek uit zijn broek gebruikt heeft om het parkoers te meten. De brave man weert zich dapper. We moeten er allemaal om lachen.
Samen met Leentje & Mark doen we terug de nodige vitamientjes op verpakt in gerstenat. We moeten terug de ‘col de St-Bernard’ op tot Hemiksem. Hebben 55 km in de benen en opnieuw heerlijk genoten van een prachtig parkoers. Andere parkoersbouwer, andere accenten, en of wij dit leuk vonden ! Bedankt beste buren en doe zo voort, dit is een prachtige vijftiger !
FOTOREEKS
https://picasaweb.google.com/102282674505838562948/01092013Schelle