Ik hoop voor vandaag op opklaringen vanuit het westen en dus kiezen we voor Diksmuide. Liepen hier enkele jaren geleden een tocht die best meeviel en dus proberen we het opnieuw. Het is algauw drie uur reizen maar de ochtendlijke rust heerst nog in de trein en dus kunnen we allebei een tukkie doen.
Het voelt onaangenaam aan als we ons naar de startzaal op de Grote Markt reppen. Ondanks een wandel- en een fietstocht is het er erg stil. We nemen de cadeautjes die bij de inschrijving horen aan en gaan op pad. De eerste, korte etappe loodst ons door een industrieterrein tot de polderrand. Het miezert vrijwel onophoudelijk. Een graspad langs akkers en weilanden loodst ons tot het Esenkasteel dat in de steigers staat. Even verder wacht de eerste rustpost. Een éénmansjazzke poogt er de wandelaars op te warmen met vrolijke deuntjes.
Wat straten en we duiken de polder in langs het tarmacje van de Pietestraat. Opvallend veel groentevelden hier, prei, selder en courgettes. We lopen een ruime slingerlus rond Woumen, steeds over asfalt, langs de Hillestraat en zijn vele runderen. Hebben er in ’t Woumerhof zo’n 10 km opzitten. Na de soep en koffie aanvankelijk hetzelfde beeld van asfaltwegen door de polder. We vinden langs de weg een ‘van de camion gevallen’ joekel van een courgette. Deze verdwijnt in onze rugzak, maken we later in de week soep van. De Blankkaart lezen we op het bordje voorbij een drukke steenweg. Plots gaat een heel andere wereld voor ons open. We beginnen met een omzwerving door een kasteelpark waarna een bruggetje ons over ruime plassen loodst. We gaan zwerven over vettige paadjes, letterlijk door schapen- en runderenweides, langs menig poortje ook. Prachtige strook puur natuur dit en alleen maar voor zij die de 30 km lopen. Finaal keren we terug naar de dorpskern van Woumen voor een derde rustpost. Hebben genoten van deze prachtige etappe.
Terug tarmac nu, langs de kaarsrechte Steenstraat tot de volgende kerktorens. Dan volgen slingerwegjes door Esen en zijn groentevelden, de Pluimstraat ook, waar we een heen en weertje doen onder een stevige plensbui. Van opklaringen is absoluut geen sprake, het weer wordt driester en driester. Langs Joe English bereiken we kloddernat de laatste rustpost. Nat van buiten is nat van binnen … we gaan voor een Duvelke. Hebben nog 5 km tegoed vanuit rustpost Zonnestraal (hoe cynisch !). Veel plezier zullen we er niet aan beleven. Stappen langs sportvelden, het stadspark en de straten van Tuinwijk en omgeving. Ter aankomst speelt een andere muzikant voor ‘twee man en een paardekop’. We reppen ons naar de trein, bah wat een trieste dag. De Blankkaart, die zetten we alvast op onze wandelkaart voor een latere gelegenheid.
FOTOREEKS
https://picasaweb.google.com/102282674505838562948/14092013Diksmuide